طعم تو...

من با توام
می‌خواهم آغشته عطر تو زندگی کنم
این رد عطر توست ...
که از حیرت بادهای شمالی
شب را به بوی بابونگی برده است
تو کیستی که تاک تشنه
از طعم تو
به تبریک "مِی" آمده است

بیچارگی...

نمی‌دانم چرا
اما به قدری دوستت دارم
که از بیچارگی
گاهی به حال خویش می‌گریم!

نازها کردی

تا شدم صید تو آسوده ز هر صیادم
وای بر من گر ازین قید کنی آزادم

نازها کردی و از عجز کشیدم نازت
عجزها کردم و از عجب ندادی دادم

چون مرا می‌کشی از کشتنم انکار مکن
که من از بهر همین کار ز مادر زادم

بلندترین شعر...

'دوستت دارم'

و اگر بدانی تا کجا
خواهی فهمید

که این
بلندترین شعریست
که سروده ام...

تشنه ی ... تو!

نه اینکه تشنه ی تن ِ تو نیستم، ولی
ای دور، بی حکایتِ تن...عاشقِ توام!